เรืองสั้นขนาดสั้น

ผู้เขียนเคยอ่านเรื่องสั้น ของอิดริส ชาห์ เป็นเรื่องสั้นขนาดสั้นของนักเขียนแนวซูฟีชื่อก้อง อ่านแล้ว ประทับใจตั้งแต่นั้น ท่านสามารถเขียนเรื่องสั้น ไม่กี่คำแต่ทำให้คนอ่านต้องจมจ่อมคิดถึงเรื่องราวนานสองนาน เรื่องสั้นเขียนว่า ทุกคนรู้ว่าตาย แต่มีใครสักกี่คนคิดถึงมัน ผศ.ดร.จรัล มานมนตรี กล่าวว่า เรื่องสั้นขนาดสั้น หรือ Flash fiction คือเรื่องสั้นขนาดสั้นมาก อาจมีขนาดความยาวตั้งแต่หกคำจนถึงหนึ่งหน้ากระดาษเอสี่ โดยจะต้องมีองค์ประกอบครบคือ ตัวละคร ฉาก ความขัดแย้ง การคลี่คลายของเรื่อง เป็นที่นิยมมากในประเทศไทย โดยเฉพาะในปัจจุบัน เพราะสอดคล้องกับการเข้ามาของ Facebook และ Twitter ประกอบกับคนเริ่มไม่นิยมอ่านอะไรยาวๆกันอีกต่อไปแล้ว ความยากของเรื่องสั้นขนาดสั้นคือการเล่าเรื่องให้ “มีเรื่องราว” ให้ได้ในขนาดสั้นๆ ผู้เขียนเห็นด้วยกับคำกล่าวนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันที่โลกหมุนเร็วขึ้น ได้ลากให้มนุษย์ดำเนินชีวิตไปอย่างเร่งร้อนเพิ่มมากขึ้นทุกวัน ไม่อยากเสียเวลากับเรื่องอะไรนาน ๆ เพราะจะต้องรีบทำอย่างอื่นอีก นับว่าเป็นภัยเงียบของนักอ่านอย่างหนึ่ง ด่วนคิด ด่วนทำ ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ง่าย ดังนั้น การอ่านข้อเขียนสั้น ๆ แต่ให้ความคิดยาวๆ ลึกซึ้งต่อกระบวนการใช้ชีวิตก็อาจจะเป็นตัวผ่อนปรนความเร่งร้อนอย่างดีเยี่ยม อย่างน้อย ๆ การอ่านในช่วงเวลาสั้น ๆ แต่มันได้ให้เราหยุดคิดไตร่ตรองมากขึ้น ความมีเสน่ห์ของเรื่องสั้นน่าจะอยู่ตรงนี้ ถึงอย่างไรก็ตามก็ใช่ว่าเรื่องยาวจะอ่านยาก ถ้าคนมีใจรักการอ่าน สั้น ยาว ก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะโลกของอักษรคือโลกความคิดผ่านจินตนาการ ย่อมีความงดงามในตัวมันเองเสมอ ไม่ว่าโลกจะหมุนเร็ว หรือช้า การอ่านก็ยังคงให้คุณค่ากับมนุษย์ตลอดไป